5 augustus 2024: Nuwara Eliya – Ella

Gisteravond zijn we wezen eten in het meest hippe en drukke eetcafé. Erg geliefd bij toeristen maar ook bij de lokale bevolking. We waren nog net op tijd voor een tafeltje. Nederlanders met wie we ’s ochtends in de rij hebben gestaan bij Horton Plains waren er ook en we zagen nog meer mensen die we al eerder zijn tegen gekomen. Garmini ging weer met ons mee. Er stond een groot spel Jenga die we met z’n allen gespeeld hebben. Garmini kende het niet maar had de grootste rol. Het eten was ook nu weer heerlijk. Lukas een hamburger, Bas een sri lankees gerecht en ik had wraps. De regen kwam met bakken uit de hemel en de rij voor het restaurant werd maar langer en langer. Heerlijk binnen met de openhaard aan was het prima vertoeven. Toen we terug kwamen ben ik meteen gaan slapen. De jongens hebben nog PSV-Feijenoord gekeken voordat zij ook gingen slapen.

We slapen uit. Althans Lukas. We nemen vandaag de trein om 12.30 naar Ella en we moeten om 11 uur de kamer uit. Als we ontbijten, krijgen we een gerecht dat we nog niet kennen. Een bruine mini pannenkoek wat wel het meeste weg heeft van onze pannenkoek op de grote en kleur na. Voordat we naar het station gaan, gaan we nog een kop thee drinken in het sjieke Grand Hotel. Hier hebben heel veel bekende mensen geslapen zoals Nixon en de engelse royal familie. Het is een oud engels hotel. De bedienden lopen ook nog in kleding uit de begin van de 20^ste eeuw. We zitten net buiten onder een parasol wat te drinken als het weer gaat regenen. We doen nog een hele korte tour door het hotel en gaan dan naar het station. Je weet hier nooit of de trein op tijd komt maar hij is vaak te laat dan op tijd. We komen op een station die wij in Nederland al jaren niet meer kennen. Met de hand worden bordjes gewisseld, als dat al wordt gedaan, waar je moet zijn. We moeten eerst onze tickets laten checken en mogen dan het perron op. Het is allemaal heel ouderwets met pingeltjes weet je ongeveer waar de trein rijdt en dit wordt met de hand bijgehouden. Een uur later dan gepland, is de trein er eindelijk. Je moet altijd op tijd kaarten kopen omdat het enorm gewild is. Bas zit wel dezelfde coupe maar een paar stoelen achter ons. Hoor hier meer gezinnen over dat ze niet bij elkaar zitten. De trein is echt niet vol dus iedereen kan gaan zitten waar hij wil. Er schijnt een enorme zwarte handel te zijn in de tickets. Dit is waarschijnlijk de reden voor de vele lege plekken.

De reis duurt eindelijk ongeveer 3 uur. We zien veel thee velden en mooie uitzichten. We passeren het hoogste treinstation in Sri Lanka wat op ongeveer 2.000m hoogte is. De Horton Plains zijn nog een stuk hoger, dus ben benieuwd op welke hoogte we wel niet hebben gelopen. Dit zoeken we nog uit. De deuren van de trein staan open dus als er even gestopt wordt, hangen ook veel mensen uit de deur. Sommige mensen zitten zelfs de hele reis met de benen buitenboord, super gevaarlijk. De conducteur komt langs. Bekijkt de tickets, zet een paar strepen, werkt zijn logboek bij en gaat weer door. Wat een handwerk hier nog allemaal. Dit schijnt een van de mooiste treinreizen ter wereld te zijn. Het was ook mooi maar weet niet of ik het super mooi vond. Lukas vond zijn telefoon leuker en dat mag ook.

In Ella staat Garmini al op ons te wachten. Het is zo druk op het station dat het even duurt voordat we weg kunnen rijden. In kolone rijden we het drop meteen binnen. Wat een drukte. Overal toeristen. Alleen maar restaurants. Er heerst een beetje een westerse druk bezochte boulevard vibee. Als we naar onze kamer rijden wordt de weg erg smal en stijl. We kunnen er ook niet komen met de auto. De eigenaar komt met de tuktuk onze bagage halen en wij lopen achter hem aan. Gelukkig is er een shotcut naar het centrum en hoeven we niet de weg van de auto te volgen ter voet.

We hebben het gevoel echt in de jungle te zitten. Overal om je heen hoor je dierengeluiden. De deuren en ramen moeten ook goed dicht als je er niet bent ivm de apen. Hier is het niet koud en vochtig meer. Denk niet dat we hier een trui nodig hebben. Deet daarin tegen wel.

We lopen naar het centrum en willen eten bij een van de drukst bezochte plekken hier in Ella. Chill cefe. Er is zoveel gereserveerd dat we alleen ergens mogen zitten als we binnen 1,5 uur weg zijn. Dat moet lukken zou je zeggen. Het eten is echt weer goed. Lukas en ik nemen alle twee een hamburger en Bas weer een gerecht van hier dat we nog niet gehad hebben. Het wordt op gediend in een pakketje met bamboe bladeren. Ziet er goed uit, ruikt lekker en smaakt goed. Na afloop gaan we naar het pool café. We moeten even wachten maar kunnen al snel een tafel bemachtigen.

Als we teruglopen hebben we een zaklamp nodig voor de shortcut. Vlak voor de shortcut besluit een hond met ons mee te lopen. Moet zeggen dat het beestje er voor hier goed uit zag. Alle bijzonder dieren noemen we Bob. Dus we hebben Bob de haai, Bob het schildpad, Bob de olifant, Bob de slang, Bob de veraan en nu ook Bob de hond. Hij kwispelt erop los vooral om Lukas heen. We geven de hond geen aandacht en vlak voor onze kamer haakt hij af. Toch zielig al die honden.