Dinsdag 29 juli 2024: Trincomalee

Gisteren later geworden dan de bedoeling was. Onze tijdelijke buren kwamen even buurten. Jong Nederlands stel dat op de tuktuk 3 weken door Sri Lanka reist. Natuurlijk een hele beleving, maar niet het meest makkelijke vervoer en ook niet zonder gevaar. Vanochtend doen we langzaam aan en gaan pas rond 10.30 op pad. We gaan vandaag alleen snorkelen bij pigeon island. Garmini is er eerder dan afgesproken. Wij hebben alleen nog niet ontbeten. We lopen naar een eettentje 100m verderop. Er is bijna geen keuze meer. Hier ontbijten ze vroeg. We hebben 4 broodjes en voor ons allemaal wat drinken en zijn nog geen 3 euro kwijt. Echt ongelofelijke prijzen.

Garmini heeft voor ons de tour geregeld. We halen onze snorkelspullen op en worden naar de boot gebracht. Er zijn best hoge golven en we klappen dan ook een paar keer goed op de golven. Het eiland zie je al liggen voor de kust. Als je alle mensen wegdenkt is het echt een expeditie robinson eiland. Je kan aan twee kanten snorkelen. Aan de ene kant zijn best hoge golven waardoor het water in je snorkel komt. We starten aan de andere kant waar het water rustig is. We zien heel veel koraal waar sommige mensen ook echt op gaan staan, dat begrijp je niet. We zien mooie vissen. Het water is goed qua temperatuur dus we zijn hier wel even zoet. Ik krijg last van mijn voet. Blijkt dat de flipper echt knelt ook omdat ik bij het instappen van de boot mijn boot stoten en er nu een bobbel op zit. Ik stop iets eerder dan de jongens. Bij onze handdoeken aangekomen ligt er in de boom een van de medewerkers van het wildlife park Jay. Ik raak met hem aan de praat en hij zegt dat we echt aan de andere kant moeten gaan snorkelen om schildpaden en mogelijk haaien te zien. Hij zegt dat we de boeien in het water moeten volgen. Dan hebben we het meeste succes. We gaan het water in. Wel wat kouder dan aan de andere kant en er staat ook meer stroming. En dan zien we schildpadden. En ook nog eens groot. Als er een schildpad naast mij omhoog komt, schrik ik toch ook wel. Niet wetend dat onder mij een haai zwemt van wel 3m lang. Is denk ik maar goed ook omdat ik niet weet hoe ik had gereageerd. Ook Bas vond het best spannend. Lukas had de haai gespot. Als hij zo doorgaat moeten we dit keer toch ook echt het luipaard gaan zien! Deze haaien schijnen dan niets te doen maar haaien zijn haaien. Bas dacht dat ik zo geschrokken was dat hij mij wegtrok. Ik zat echt vast op het koraal. Pas toen we terug waren bij de kust hoorde ik het verhaal van de haai. Eerst geloofde ik het niet, maar niets blijkt minder waar. Het is een zwarte haai volgens mij nieuwe vriend Jay.

De jongens gaan nog een keer aan de andere kant snorkelen. Ik ga lekker schommelen. Er zijn nu echt weinig mensen dus het robinson gevoel is hier echt. Dan komt mijn vriend Jay langs en zegt dat er nog meer haaien zijn. Hij neemt mij mee de rotsen op (met slippers aan….) en zien dan heel veel vinnen bij elkaar. Deze haaien zijn ongeveer 1,5m groot. Wauw!

We hebben al aan alle kanten gemerkt dat de mensen hier aardig zijn. Ook Jay is hier weer een voorbeeld van. Dan komt onze boot ons halen en gaan we terug naar het vaste land. Garmini staat al te wachten. We moeten nog betalen en zoeken een pinautomaat. Onze passen werken weer niet. Dit is echt frustrerend. Uiteindelijk vinden we net genoeg geld bij elkaar om de snorkeltrip te betalen en besluiten dan bij elke ATM te stoppen die we zien. Het moet toch een keer lukken. Bij de derde lukt het eindelijk. Onderweg worden we staande gehouden door de politie. Garmini ging in een bocht met 1 band over een doorgetrokken streep. Dat betekent hier meteen bekeuren. Hij moet 3000 roepies betalen. Dit moet dan op het politiebureau ongeveer 2km verderop. Komt dan nog belasting bij. Dan moet je terug naar de agent die je heeft bekeurd en krijg je een aantekening in je rijbewijs. Dit kan hij als chauffeur niet gebruiken. Hij betaalt de agent 2000 roepies (6 euro) en we mogen gelukkig door. Ook hier kan je dus gewoon mensen omkopen.

In de avond nemen we de tuktuk naar een seafood restaurant aan het strand. Garmini wil ons ook brengen maar voor een euro nemen wij gewoon de tuktuk. Laat hem maar een vrije avond hebben. We komen aan en het ziet er prachtig uit. We eten echt aan de zee met onze voeten in het zand. Het eten is echt lekker. De ambiance leuk. Na afloop bellen we de tuktuk driver om onze terug te brengen. We halen nog wat drinken en gaan nog even lekker buiten zitten voordat we de nacht in gaan. Morgen gaan we naar Habanara. Een prachtige locatie waar we gaan relaxen bij het zwembad voordat we dag daarna op safari gaan.