27 juli 2024: Qatar – Negombo

De vlucht was okay. Jammer van de huilende kids. Was achter ons de een stil, ging voor ons de volgende beginnen. Ik viel eindelijk is slaap toen de stewardess mij wakker maakte voor het eten. Avondmaaltijd om lokale tijd 3 uur ’s nachts. Wie verzint het. Bas was blij dat hij wakker gemaakt werd. Hij had toch wel zin in eten. Lukas is de hele nacht wakker gebleven. Aan het einde was hij wel wat aan het indutten al zegt hij zelf van niet.

Aangekomen moeten we eerst door de douane. Ik pak onze duur betaalde visums uit de tas en er wordt geen blik opgeworpen. Dan halen we de koffers op en bij het verlaten van de aankomsthal staan er enorm veel taxichauffeurs met bordjes waarop namen staan. Ook wij staan er tussen. We halen een telefoonkaart en stappen dan in de taxi op weg naar ons hotel in Negombo. Je komt meteen in een cultuurshock terecht. Niet alleen omdat de tempartuur anders is dan wij gewend zijn maar ook de drukte en het verkeer dat kris kras door elkaar rijdt. We rijden langs een drukke weg vol winkeltjes waar je vaak maar 1 soort product kan krijgen. Alles rijdt, fietst en loopt door elkaar. Onze kamer is nog niet klaar. Na een uurtje kunnen wel in een andere kamer dan we hebben geboekt. Volgens de eigenaar dezelfde kamer, Volgens de foto’s denk ik niet maar maakt niet uit. Het is schoon en we hebben een bed. We besluiten even te gaan slapen om later vandaag Negombo in te lopen. We hebben nog geen geld en bij veel tentjes kan je alleen contact betalen. We moeten dus op zoek naar een automaat. Bas zal wel weer alles moeten pinnen want mijn pasje weigert al met het betalen van de simkaart.

We lopen Negombo in. De wind maakt het aangenaam. Bas kan niet pinnen. Tot mijn verbazing wordt mijn pas wel geaccepteerd. We pinnen. 40.000 roepies. Dit klinkt enorm veel maar is in euro’s 120,-.We halen wat drinken en lopen naar het strand. Op het strand staan veel foodtrucks en is het enorm druk met localen. Volgens mij heeft bijna niemand een zwemdiploma. Ze staan met kleren en al in de branding, vaak met kleine kinderen. Levensgevaarlijk. Er hangt een rode vlag. De zee komt soms echt heel snel en hoog opzetten. Het water is verrassend warm. Niets verkoelends aan. De wind maakt het aangenaam. We gaan terug naar ons hotel en gaan lekker met de voeten in het zwembadwater zitten. Er zitten hier alleen nederlandser. We kletsen wat en gaan dan naar het dorp om wat te eten. We hebben gereserveerd bij Lords. Een druk eetgelegenheid en al snel loopt het vol. We zitten heerlijk in een ommuurde tuin met een windje met op de achtergrond live muziek. Het zijn echt jaren 80 nummers maar van Lukas mag ik niet meezingen. Bas vindt het niet zo erg want ze kennen ons toch niet….;-)

Ik kies een nationaal gerecht Kottu (een soort bami), Bas gaat natuurlijk voor de tikka masala en Lukas kiest een kipburger. Bas en Lukas drinken ook een wel heel bijzonder drankje. Geserveerd in een soort soepkom gemaakt van cocos, vanilleijs, ananas en weet ik nog wel niet meer. Vooral Bas is enorm moe dus we besluiten op tijd terug te gaan en vroeg te gaan slapen. Om 18.30 is het hier al pikkedonker. We zijn lopend naar het dorp gegaan maar nemen de tuktuk terug omdat de straten niet verlicht zijn. Op alles ding je hier af dus ook op het ritje met de tuktuk. Voor let op 400 roepies, dus rond de euro, worden we terug gebracht.

We vallen allemaal bijna meteen in slaap. Ik ben alleen om 0.00 uur lokale tijd klaar wakker en na veel lezen en draaien besluit ik alvast maar een stukje te gaan typen. De mannen in dromenland en ik zittend in ons foute ronde bed met als achtergrond geluid een licht zoemend geluid van de airco en buiten verschillende schaduwen van de takken die door de wind heen en waar gaan op onze veranda. Morgen worden we om 10 uur door onze chauffeur voor de komende weken opgehaald. We gaan eerste 2 dagen cultuur snuiven en dan gaan we meer de natuur in. Morgen wordt een dag van tempels en boeddha’s en hopelijk een mooie klim naar een van de uitkijkpunten over dit mooie land.