4 augustus 2024: Nuwara Eliya

Om 5 uur vertrekken we naar Horton’s Plains. Een mooi natuurgebied waar geadviseerd wordt om op tijd te komen omdat het rond 10 uur in de nevel ligt. We nemen een ontbijt take-away van het huis mee. Ik ga voorin zitten zodat de mannen nog even kunnen slapen. Nu durf ik het wel omdat ik verwacht dat het verkeer dat we tegenkomen allemaal dezelfde kant op gaan. Na veel geslinger en hobbels en bobbels zijn we erbij als we langzaam de zon op zien komen. Volgens Garmini zie je dit niet vaak omdat er meestal wolken voor zitten. Ook hij maakt foto’s. Als we aankomen bij de het park zegt hij dat we ons moeten haasten om kaarten te komen. Hij vraagt eigenlijk of we willen rennen. Geen idee waarom. Het staat hier vol auto’s en de rij voor de kassa is enorm. Er is 1 kassa open en iedereen moet contact betalen. Het duurt denk ik wel een half uur voordat we aan de beurt zijn. Staan samen met twee nederlanders in de rij en zodra wij aan de beurt zijn gaat het ineens een stuk sneller. Na het bonnetje moet je aan de andere kant van de weg het bonnetje laten stempelen. Echt wat kunnen ze hier nog een efficiëntie in doorvoeren. Als we parkeren moeten we eerst door een tassencontrole. Je mag geen plastic meenemen. Voor ons zijn allemaal chinezen die hun eigen eten in kleine plastic zakjes hebben meegenomen. In de prullenbak ligt een hele voorraad van een toko. Van ons gaat zelfs de sleeve om onze waterfles erom weg. Dan gaan we op pad. Eerst langs het uitgangspunt, world’s end, en dan langs de waterval. Er lopen hier ook luipaarden en Lukas had op de kaart gezien dat ze als ze gespot zijn het langs het water is. Het is inmiddels 7 uur als we op pad gaan. In totaal is het ongeveer 10 kilometer. Het ene pad beter begaanbaar dan het andere. De trui gaat al snel uit. Al snel moeten we klimmen en klauteren. Bij mini’s world aangekomen besluiten we het pad langs de rand te nemen. We zien ondertussen een bijzonder blad aap en lopen rustig door. Op sommige punten is het echt heel smal en bijna moeten we kruipen om verder te gaan. Ik met mijn hoogtevrees gaat okay. Bas die geen hoogtevrees heeft, heeft het vandaag ontwikkelt. Het is echt mooi en op sommige plekken hebben we het gevoel dat we even alleen zijn. We lopen richting het water dus kijken goed om ons heen. Ben wel benieuwd dat als we een luipaard zien, hoe we dan moeten en gaan reageren. Bij de waterval is het even afkoelen voordat we verder gaan aan onze klim omhoog. We zien nog verse sporen. Misschien luipaard misschien hert. Het is vlak bij het water. Zeg maar wat het is geweest…. Om 11 uur hebben we onze wandeltocht er op zitten. Moe en bezweet komen we terug bij de auto. We hebben een luipaard vlinder gezien zoals Bas de vlinder genoemd heeft, een blad aap, herten een inheemse vogel en een wildzwijn. Helaas niet het luipaard. Bas heeft ondertussen wel afval opgeraapt dus de karma moet nu toch een keer goed staan om het luipaard nog ergens te spotten. Garmini heeft ondertussen nog wel wat geslapen. Op de terugreis vallen de jongens al snel weer in slaap. We besluiten naar ons verblijf te gaan om wat te rusten en te douchen. Als we binnenkomen biedt de vrouw des huizes ons een kop thee aan met koekjes. Heerlijk na zo’n wandeling. Bas valt daarna al snel in slaap, voor Lukas zetten we de hotspot even aan omdat er bijna gaan wifi is. Na een heerlijke warme douche, gaat het ineens enorm regenen en onweren. Hiermee is denk ik meteen de invulling voor de middag duidelijk. Niets doen dus. We zetten de deuren naar het balkon van onze kamer open voor frisse lucht. Er zijn alleen apen in de buurt, dus doen ze maar snel op een kier want die willen we niet binnen. Straks ergens eten en dan morgen weer op pad.