De eerst beren in de wildernis

Woensdag 26 juni 2012
We vertrekken rond 8.30 op de weg naar de boot die om 12.50 vertrekt vanuit Nanaimo. We rijden rustig die kant op en hopen natuurlijk nog op een beer langs de weg die onze buren al hebben gezien in dit gebied. We stoppen nog bij het informatie centrum omdat we nog geen nationale parkenpas hebben, maar weer lukt het ons niet om een pas te kopen. Je kan pas vanaf 10 uur een pas kopen. Hier kunnen we niet op wachten, dan maar hopen dat we op tijd in het volgende nationale park zijn zodat we daar een pas aan kunnen schaffen. Onze tussenstop is Qualicum Beach, een leuke waterval op Vancouver Island. We drinken hier wat en rijden dan door. Op de borden naar de boot lezen we ongeveer 20km voordat we er zijn dat de boot voor 75% al vol zit. Dat wordt dus nog spannend of we het gaan halen. Bij de ferry aangekomen wordt onze camper opgemeten en de dame kijkt bedenkelijk of we wel met de boot mee kunnen. Het zal er om spannen. Uiteindelijk blijkt dat de rij waar wij naar toe zijn verwezen als een van de eerste de boot op mag. De reis duurt 1.45 minuten. Lukas speelt in het kinderspeeltuintje en de tijd vliegt eigenlijk voorbij. We passeren Vancouver en zien de skyline vanuit de verte. Het is een beetje nevelig maar het is daar door heen nog goed te zien. Vanaf de boot nemen we de sea to sky highway naar het noorden, of wel de route 99. Een mooie route langs de kust. Voor de kust liggen een aantal kleine eilandjes en om ons heen zijn allemaal bergtoppen met sneeuw. En wij met onze korte broek in de camper.... We bezoeken de Shannon Falls, een van de hoogste watervallen in britisch colombia. Lukas vindt het leuk om te zien en is druk steentjes aan het gooien in het water. Vlak bij de watervallen ligt het plaatjes Squamish. Daar overnachten we omdat we morgen naar het treinmuseum willen waar als het goed is hele mooie en oude treinen staan. We staan op de camping tegen over de speeltuin dus Lukas is al snel weg. Helaas zijn er geen andere kindertjes maar desalniettemin vermaakt hij zich goed.


Donderdag 27 juni 2012
Om 10 uur gaat het museum open en omdat we hierna door willen rijden ipv toch nog een nacht te blijven, willen we op tijd in het museum zijn. We zorgen eerste nog dat we onze tank ´volgooien´ want deze is aardig leeg en gaan nog even boodschappen doen omdat we verwachten dat we deze nacht in de wildernis gaan camperen.
We zijn de eerste bezoekers vandaag in het museum. Het is klein maar leuk opgezet en draait eigenlijk op vrijwilligers. Leuk om de oude passagierstreinen te zien maar ook de posttrein en hoe dat hier vroeger in zijn werk ging. Het mooiste is natuurlijk de oude stoomlocomotief uit de jaren ´50. Enorm groot. Lukas kan 2x in de wielen. Wat ook mooi was om de zien waren de oude coupes uit de jaren ´50. Je kent ze wel van de films maar dat ze in het echt zo groot zijn had ik niet verwacht. En mooi dat ze ook zijn van binnen. Het is net een woonhuis.
We picknicken nog bij het museum en gaan dan op weg en zien wel tot hoever we vandaag komen. Het is echt een mooie rit tussen de bergen, de bossen en het water. We stijgen wel en dalen ook weer net zo hard. Percentages van 13% hebben we vaak langs zien komen vandaag. Deze weg is echt de moeite waard! Tussen Squamish en Wristler zien we uiteindelijk de eerste beer aan de kant van de weg. We zijn zo enthousiast dat we een kilometer verder op kunnen draaien en dat doen we dan ook. Lukas op schoot zodat hij het ook goed kan zien. De beer is nog geen meter van ons af maar schikt van ons en gaat er vandoor. 3Km verderop keren we weer en dan loopt de beer in de berm. We kunnen het niet laten en keren nog een keer om. We zijn dus 3 keer langs hetzelfde stuk gereden, maar ja, wij hebben dan ook nog nooit een beer in het wild gezien. We rijden door Wristler, een echt skidorp met uit de pan gerezen hotelblokken en appartementen. Niet echt ons ding, dus we rijden hier ook door. Bij Pemberton stoppen we bij de North Arm Farm, een ecologisch boerderij waar niet alleen groente en fruit geteelt en verkocht wordt maar ook een bakkerij is gevestigd. Het leuke is dat je hier je eigen fruit mag plukken. We kopen een appeltaartje. Hij is lekker maar kan volgens Bas niet tippen aan de eigen gemaakte taart van mijn moeder en mij. Lukas speelt op de tractor en schommel en kan zich even uitleven. De omgeving is hier heel anders dan hetgeen wij de hele dag door heen hebben gereist. Hier is veel gras en landbouw tussen de bergtoppen in. Lukas en ik gaan nog aardbeien plukken in het veld. Een leuke bezigheid en Lukas zit al snel welke wel en welke niet goed zijn. Trots laat bij Bas zijn aanwinst zien. Zelfs Lukas eet een aardbei en zegt het erg lekker te vinden...... We rijden een stukje door naar Joffreys Lake, volgens velen een van de mooiste meren en wandelingen in dit gebied. Met Lukas kunnen we niet de hele wandeling doen maar lopen naar het laagste meer. Joffreys bestaat totaal uit drie meren. Omdat het al rond 17 uur is, stel ik voor om een te kijken of we op de camping bij het bovenste meer kunnen gaan slapen. Dit is in de wildernis met uitzicht op het meer. Zo kunnen we alsnog de meren goed bekijken. We zijn nog niet op weg of Lukas roept heel hard ´een beer´ en ja hoor heel duidelijk aan de kant van de weg. Gelukkig net op een stuk waar we kunnen stoppen. Lukas snel uit zijn stoel en op de bank en zit echt op de eerste rang. De beer loopt heel langzaam op zoek naar eten langs de weg. Super gaaf om te zien en we hebben denk ik ook een aantal hele mooie foto´s. Op de plek waar wij stil stonden, stond al een auto en deze mensen liepen met een klein kind langs de berm. Volgens ons hebben ze niet in de gaten gehad dat ze zo dicht bij een beer waren. We vervolgen onze rit maar zien alleen geen bordje van de camping en al snel zijn we bij Duffy lake en weten we dat we echt te ver zijn. We besluiten door te rijden naar de eerst volgende camping maar dit gaat wel even duren omdat dit pas in de buurt van Lillooet is. Het rijden gaat goed, het weer is goed en we hebben er allemaal nog zin in en hebben niet door dat het eigenlijk al tegen het einde van de middag is. We zien wel hoever we komen, we hebben alles bij ons dus dat is geen probleem. Bij Duffey lake zien je heel mooi het water en daar achter de bergtoppen. Het water ligt vol met boomstammen van omgevallen bomen door lawines. Het is een mooi gezicht. Vlak voor Lillooet zien we nog een beer in de berm lopen maar kunnen op dit stuk niet stoppen. De eerst twee beren waren zwart en dit was een bruine beer. In dit gebied komen ook elks voor maar die hebben we nog niet gezien.
Uiteindelijk stoppen we bij een natuurcamping bij Seton Dam vlak voor Lillooet. Je hoeft hier niets te betalen. Het enige dat je moet doen is je inschrijven bij een bordje en je aanmeldformulier in een bus doen. We staan hier heel mooi tussen de bomen, met een fireplace en op nog geen 10 meter van het woeste water. Er zijn hier alleen geen voorzieningen maar dat is voor ons geen probleem. Je moet hier wel goed alles sluiten omdat het wel een gebied is waar ook de beren kunnen komen. We doen vannacht dan ook alleen de luikjes in het dak open en niet de ramen zelf. Voelt toch een beetje beter... We zitten tussen de bergen in en het is hier ook verrassend warmer dan op de plekken waar we eerder gestopt zijn. Na een echt amerikaans maar ook canadese maaltijd te hebben gehad, ofwel een broodje hamburger, lopen we nog een stukje langs het water. Terug bij de camper gaan we dennenappels zoeken en maken een vuurtje. Lukas gaat pas rond 21 uur slapen, hij wil nog niet maar hij moet toch echt. Echt een belevenis zo op deze camping!