Graaff Reinet – Addo

Donderdag 9 augustus: Graaff Reinet – Addo
Donderdag 9 augustus: Graaff Reinet – Addo
We zijn allemaal rond dezelfde tijd wakker. Ik wil graag een douche nemen maar er is alleen maar ijskoud water. Als we later het appartement verlaten komt de eigenaar naar ons toe om zijn excuus maken voor het koude water. Hij heeft de loodgieter al gebeld maar omdat het een feestdag is, is die nog niet geweest. Kan gebeuren zeggen we.
Na het ontbijt bellen we nog even met het thuisfront omdat we hier een goede wifi hebben. Dan gaan we het dorp in. Het is echt heel koud. Het heeft gevroren. Er ligt een laagje ijs op ondiep water. We lopen de historische route en zien leuke huisjes en gebouwen. Het is zo koud dat Bas zelfs handschoenen aan heeft en een muts op. We willen wat drinken in het luxe hotel Drosty maar daar aangekomen, gaan we toch weer naar Polka waar we gisteren ook gegeten hebben. Het is echt super druk zelfs om 930 ’s ochtends. Er is alleen nog plek buiten. We gaan onder een afdakje in de zon zitten wat goed te doen is. Als er binnen een plekje vrijkomt gaan we daar alsnog zitten. Bas eet een heerlijke scone en Lukas en ik een appelkruimel muffin. Volgens Lukas ook weer de lekkerste muffin die hij ooit heeft gehad. We lopen naar de auto en geven de man die op onze auto heeft ‘gepast’ 10 rand. De man is helemaal blij. Omgerekend heeft hij 0,60 cent gekregen. Hoe een mens kan veranderen door zo’n klein gebaar.
We willen net het dorp uit rijden, zegt Lukas dat hij Flip onder de dekens heeft laten liggen. Ik mag dan balen van mij e-reader maar Flip is dan misschien in geld niet zoveel waard maar in emotionele waarde ontzettend veel meer. We rijden terug naar onze B&B en als ik aan bel weet ze meteen waarvoor we komen. Ze hadden Flip al gevonden, gelukkig! We checkten elke dag of hij mee is, maar vanochtend vergeten en dan krijg je dit. De eigenaar komt ook naar buiten en zegt dat er nu weer warm water is, dus als we nog willen douchen kan dat. Er was niemand in Graaff Reinet met warm water. De hoofleiding was bevroren. We bedanken hem voor het aanbod maar gaan toch op weg naar Addo.
We rijden van het maanlandschap naar een landschap met veel cactussen. Ook Lukas doet nu mee met het spelletje hoever het rijden is toch de volgende berg. Het blijft moeilijk is schatten maar we worden er al iets beter in. De weg waar we op rijden mag je 120km per uur en je tegenligger rijdt vlak naast je. Dit zou in Nederland echt niet kunnen. Als we een bordje zien met ‘pas op verstekende zwijnen’ kunnen we het niet laten om te stoppen en gaat Bas er bij staan voor een foto. Ook dat kan hier. Zomaar stoppen en in de berm parkeren.
Als we de hoofdweg verlaten, komen we in de citrus omgeving. Overal boerderijen en ook fabriekjes waar het fruit verpakt wordt. We rijden het landgoed op van onze B&B. Wat ziet het er hier mooi uit. We krijgen de sleutel en rijden nog een klein stukje door naar onze cabin. Wat een leuk huisje met een vide die Lukas meteen claimt. We zitten naast een speeltuintje en meneer is meteen weg. We besluiten ook niet meer naar Addo te gaan maar Lukas heerlijk te laten spelen. Er zitten Nederlandse kindertje naast ons en die gaan met ons mee naar het zwembad. Het water is zo super koud dat het snel gedaan is. Lukas gaat daarna heerlijk met de kinderen spelen en wij zitten op ons terras aan het water. Lukas heeft de grootste lol en hoor je boven iedereen uit lachen. Heerlijk!
Vanavond eten we bij de eigenaar in het hoofgebouw. We weten niet wat we krijgen. Is een vast menu. Het blijkt een soort groentesoep, bobotie en malva te zijn. Het is niet Lukas zijn eten en ik eet het wel maar is niet het lekkerste wat ik gehad heb. Bas vindt het okee. Maar ja, zo eet je ook weer eens wat anders. Terug bij het huisje liggen de buurkinderen al in bed en ook de ouders gaan slapen. We maken met z’n drieën nog een vuurtje en hebben zachtjes de muziek aan. Lukas kan bijna alle nummer mee zingen. Grappig.