12 augustus 2024: Galle

Het ontbijt is tot 9 uur dus we moeten vroeg op. Ook Lukas. We nemen weer een tuktuk en gaan terug naar het fort. Het fort heeft bij de tsunami alweer 20 jaar geleden enorm veel golven opgevangen. Het heeft echt een remmende werking gehad op het gebied er achter. Bijzonder als je je beseft wat hier allemaal is gebeurd. Morgen rijden we nog langs een museum om mee te krijgen wat hier allemaal is gebeurd. Voor Lukas denk ik ook goed om hier een beeld van te krijgen zeker nu ze ook spreken over een tsunami dreiging in Japan als we het nieuws moeten geloven.

Het is zo drukkend dat we als snel doorweekt zijn. Van Bas zijn shirt is helemaal niets meer droog en hij gutst echt. We besluiten een nieuw shirt te kopen. Hij droogt zich af met de handdoek die we iedere keer mee hebben. Buiten wringt hij zijn shirt uit voordat we het in de plasticzak in de tas doen. Binnen een half uur is ook de nieuwe doorweekt. We gaan ergens zitten om wat te drinken en vragen Garmini om ons op te halen. Nergens is airco. We zitten onder een ventilator en komen een beetje bij. Als Garmini ons ophaalt gaan we eerst terug naar ons hotel om ons om te kleden en naar het strand in unawatana te gaan. Het verkeer is echt weer een chaos. De straat naar het strand is echter rustig. Het festival in Kandy is vandaag begonnen en omdat het laagseizoen is, zijn er nu heel weinig toeristen op het strand. Dat vinden wij geen probleem. Het is hier ook minder warm dan in het westen en als er dan ook nog wolken komen is het zelfs echt heerlijk aangenaam. Hier gaan ze slimmer met de bedjes om. We mogen gewoon in een groot strandbed plaatsnemen als we ook wat te eten bestellen. Dat willen we toch dus geen probleem. Ondertussen komen ook de echte strandverkopers langs. Wat opvalt is dat het veel oudere mannen zijn. Er loopt zelfs een mannetje de hele tijd dat wij er waren met drie cocosnoten om te verkopen. Je krijgt er echt medelijden mee. Dit is voor het eerst dat we dit zo meekrijgen. We hebben echt een heerlijk middag aan het strand. De zee is echt lekker. De golven nemen alleen veel zand mee dus je zit er echt onder. Als we om 17 uur het strand verlaten, gaat het regenen. Ook nu weer precies op tijd. In Trincomalee hebben we heerlijk ’s avonds gegeten met onze voeten bijna in de zee. Dit zou ik hier echt niet aanraden gezien het onstabiele weer. Het restaurant wil wel want om ons heen worden de strandstoelen weg gehaald en de tafels neergezet. Vanavond gaan we weer gewoon naar het fort in Galle. Dat is ons goed bevallen. Morgen is dan echt onze echte laatste dag. We gaan nog langs een schildpadden opvang. We hadden eigenlijk vandaagnaar het strand gewild waar ze ’s avonds eieren leggen maar dat is toch nog 2 uur heen en terug. Dit hebben we daarom maar niet gedaan.

Als we eindelijk al het zand afgedoucht hebben, en geloof mij dat ging niet makkelijk, nemen we weer de tuktuk naar het Galle fort. Het is vandaag tov van gisteren ook hier enorm rustig. We besluiten weer bij hetzelfde restaurant te gaan eten. De jongens kiezen ook precies hetzelfde. De een tonijn de andere tandoori pizza. Als we net het eten op hebben, komt de regen met bakken uit de hemel. We gaan nog even onder een afdakje zitten. Schrijven allemaal nog wat als bedankje voor Garmini en gaan dan weer terug. We nemen ook weer dezelfde tuktuk. Mannetje zit volgens mij de hele dag op dezelfde plek te wachten op toeristen. We hebben een paar keer de tuktuk genomen maar dit was toch echt wel de netste bestuurder, schoonste interieur en tuktuk die het minste geluid maakt. Volgens Bas wordt hij elke dag gepoetst en staat de tuktuk ’s nachts onder een dekentje. Morgen alweer de laatste dag. Waar zijn de dagen gebleven.